Adhuc lucto admodum perculsi nihil aliud possumus facere nisi hac via quam una Augustinus ac Iosephus Sanctius meus, qui vel pertristis ex amico decesso valet, ingressi sunt, procedere amplius. Tunc via era rudis ac incommodis obnoxia vepribusque ac spinis interclusa. Multi tunc valuissent Latine ut facti fuissent viatores egregii, succi pleni, potius adeo lacertosi ut facile progressi fuissent in ea, ut dicam cum Caesare, magnibus itineribus.
Rarius vero se viae dabant ex opininibus praeiudicatis, ne dicam ex animo pussili. Quin etiam erant qui insidias collocarent in semita nostra ac grassati essent in ambulantes argumentis inanibus muniti ac illorum incepta exprobarent ac interdum pericula facesserent et rei ac hominibus. Hodie vero via est iam bene strata, satis tuta a grassatoribus, tametsi magis nobis deest unde homines colligamus rudimentis latinis edocti, nos tamen quaerunt homines ac inveniunt sine ullo negotio. Nobis quidem obviam veniunt nunc, carpere una iter aventes nobis comites.
No hay comentarios:
Publicar un comentario