Heri cum nostro Ansgario Legionensi sermonem de Latinitatis Hispanae statu serui. Haud immerito questus est Ansgarius de neglecta apud nos Latinitate. Qua de causa? Mihi videtur, dixit Ansgarius, et complures eximii Latinistae in eadem sententia sunt, multos Hispanos tantum curas impendere de rebus historicis, de romanorum moribus et ceteris. Hoc colore neutiquam Latinitas curatur, tamquam res esset nihili, minimi momenti prae historia.
Longe a nobis abest ut historiam, quae colenda esse putamus, derogandam sonemus. Verum adduci non possumus quin multo magis prodesse sermonem Latinum quam historiam romanam ad Hispanos discere contendamus. Etsi ea quidem ex consequentiis de rebus gestis multo valet, illa autem magis, quandoquidem lingua Latina subest linguae hispanae etiam nostro aevo.
Innumeros quidem videmus homines lamentari quantum corrumpatur lingua Hispana, sive additis verbis anglicis supervacaneis, sive deminuta nostrae linguae suppellectile in usu apud adulescentes . Pars huius suppellectilis, quae pendet a sermone Latino, claudicat abolita linguae Latinae institutione. Sic voces omino Latinae sicut" redundar en tu beneficio" aut "infundir ánimo" aliquatenus exolescunt et iam non vigent apud nos. Ac aliarum nos capit oblivio et devenitur eo ut omnino ignoretur eloquium "quedarse sopa" nihil est aliud nisi iocus a sermone Latino tractus, propterea quod sopitus significat Latine propemodum dormitus. Nihil dicam de adiectivis excultis, aut de ablativo absoluto aut quantum conferat grammatica Latina, neque de utilitate ad linguas alienas addiscendas.
Otiosum et longissimum esset plura addere exempla hanc in rationem. Insuper nolim affecti sitis taedio ac materiam praebere ut dicatur, affers ligna in silvas, Paule. Paucis, crasse et pingue, quod de neglecta Latinitate pro historia sentiam, effundam. Mihi movit stomachum, mi Ansgari.
No hay comentarios:
Publicar un comentario